Zbigniew Ungeheuer

Urodzony w 1952 roku, wywodzi się ze starej rzemieślniczej rodziny Austriaków osiadłej najprawdopodobniej w końcu XVIII wieku na terenach galicyjskiej Małopolski Wschodniej; wzorem ojca Eugeniusza i matki Marii zawodowo związany jest z budownictwem: prezes zarządu firmy budowlanej, którą od 1992 roku prowadzi wraz z bratem Romanem, kiedyś także pełnił społeczną funkcję prezydenta Krośnieńskiej Unii Przedsiębiorców i Właścicieli Nieruchomości; wcześniej pracował w Rzeszowskim Przedsiębiorstwie Robót Elektrycznych na stanowisku kierownika budów; na początku lat 80. był w krośnieńskim oddziale założycielem i przewodniczącym zakładowej Solidarności; pracował też w Krośnieńskim Przedsiębiorstwie Budowlanym, a także we własnym biurze projektowym; w pamiętnym roku 1989 wyruszył z bratem do Berlina Zachodniego, gdzie obydwaj otarli się o wielką historię – fragmenty muru, który wówczas runął pod naporem entuzjazmu mas, jakie tworzyły Jesień Ludów po polskim Okrągłym Stole, do dziś przechowują jako relikty tych wiekopomnych wydarzeń; tamten epizod mógł być zapowiedzią późniejszych osiągnięć – już nie będących dziełem narodów, a jego własnym oraz kilkorga osób, które poderwał do szczytnej idei: Stowarzyszenie Portius – jego Pomysł na Krosno – to efekt głównie jego wytrwałej pracy społecznika; wszystko to, co dokonało się pod sztandarem krośnieńskiego Stowarzyszenia na przestrzeni ostatnich jedenastu lat, jest absolutnie w znacznej mierze efektem jego osobistych starań; z dokonań tych lat czerpie osobistą satysfakcję; tylko ona, a także ciekawe znajomości i przyjaźnie, które wytworzyły się po drodze (często przy lampce dobrego węgrzyna), są zapłatą za czas i trud włożone w dzieło, którego się podjął, a które może dziś, zasłużenie, napawać go dumą; to przecież w gronie przyjaciół – jak powiada – „ruszyli koło historii”; to także społeczna praca Stowarzyszenia Portius, w niemałym stopniu, przywróciła Krosnu renomę – miasto skutecznie powołało się na swoje historyczne tradycje, by na nich budować swoją przyszłość; dziś można śmiało stwierdzić, iż ta praca wydaje owoce; pomysłodawca m.in. dwóch wielkich przedsięwzięć – Festiwalu Win Węgierskich im. Portiusa (także Karpackich Klimatów) oraz Portius-Expressu, „pociągu do wina” Krosno-Tokaj; człowiek czynu, ale jest również doskonałym oratorem – patos, w którym się wprost lubuje, bywa niekiedy anegdotyczny; jednak nikt tak jak on wśród krośnian nie ucieleśnia pełniej idei przyjaźni polsko-węgierskiej, nikt tak jak on nie potrafi o niej bez końca opowiadać, aż opowieści te na powrót stają się rzeczywistością; misja Stowarzyszenia Portius to jego drugie życie, toteż niewiele zostaje mu czasu na hobby i rozrywki – od ćwierćwiecza uprawia myślistwo, jednak nie zabiega o wyniki łowieckie, wypady w leśne knieje traktuje bardziej jako wypoczynek i rodzaj medytacji, czuje się wtedy bliżej przyrody, a ona go uspokaja i napełnia energią; życie prywatne wypełnione pozytywnymi zdarzeniami; córka Sabina ukończyła krakowską ASP i w 2000 roku, gdy Kraków był Europejską Stolicą Kultury, zdobyła tytuł „ Malarz Krakowa”. Od kilkunastu lat mieszka w Stanach Zjednoczonych gdzie jest wziętym designerem , syn Paweł, architekt, idąc śladami ojca, wspomaga organizacyjnie jako sekretarz ideę Stowarzyszenia Portius, od kilku lat prowadzi własne architektoniczne biuro projektowe; cieszy się także wnukami i ten kierunek wydaje się zapewniać spory potencjał osobistej radości na kolejne lata.

Prezes Stowarzyszenia Portius za swą działalność otrzymał:

"Złoty Krzyż Zasługi Republiki Węgierskiej" nadany przez Prezydenta Węgier László Sólyoma,
"Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej" nadany przez Prezydenta R.P. Lecha Kaczyńskiego,
Medal "Pro Memoria" nadany przez Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych R.P.
Medal "Za Zasługi dla Krosna" nadany przez Prezydenta Miasta Krosna.
Brązowy Medal Zasługi Łowieckiej nadany przez Kapitułę Odznaczeń Łowieckich
Medal „Pro Patria” nadany przez Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych R.P.